Një teori e re nga fizikani Michael Pravica sugjeron se vetëdija njerëzore mund të ketë origjinën nga dimensione të fshehura përtej perceptimit tonë, duke sfiduar pikëpamjet tradicionale që e lidhin vetëdijen vetëm me aktivitetin e trurit.
Pravica, një profesor në Universitetin e Nevadës, Las Vegas, e mbështet teorinë e tij mbi hiperdimensionalitetin, i cili parashtron se universi përbëhet nga më shumë dimensione se katër dimensionet që ne përjetojmë – lartësia, gjerësia, gjatësia dhe koha.
Pravica pretendon se gjatë momenteve të rritjes së ndërgjegjësimit – si kreativiteti, eksplorimi shkencor ose ëndërrimi – vetëdija jonë mund të kapërcejë sferën tonë fizike dhe t’u qaset këtyre dimensioneve më të larta. Kjo ide paraqet një largim rrënjësor nga teoritë e vendosura të vetëdijes, të cilat zakonisht përqendrohen në integrimin e informacionit brenda trurit ose në proceset e sinjalizimit nga lart-poshtë.
Për të ilustruar konceptin e tij, Pravica na fton të imagjinojmë një qenie dydimensionale që vëzhgon një sferë tredimensionale. Krijesa do të perceptonte vetëm një seri rrathësh në rritje dhe tkurrje, të paaftë për të kuptuar formën aktuale tredimensionale. Në mënyrë të ngjashme, Pravica argumenton se ne, si qenie katërdimensionale, mund të jemi të pavëmendshëm ndaj dimensioneve të fshehura që ekzistojnë rreth nesh.
Kjo perspektivë përputhet me teorinë e fijeve, e cila sugjeron se universi është i përbërë nga vargje të vogla vibruese që ekzistojnë në këto dimensione të padukshme. Edhe pse ne mund të vëzhgojmë efektet e këtyre vargjeve në dimensionin tonë, vëzhgimi i drejtpërdrejtë i dimensioneve të fshehura mbetet i pamundur.
Ndërsa hiperdimensionaliteti dhe teoria e fijeve janë përgjithësisht të pranuara në fizikë, pohimi i Pravicës se ato lidhen me ndërgjegjen ka tërhequr skepticizëm. Disa shkencëtarë, si Stephen Holler nga Universiteti i Fordhamit, paralajmërojnë se ky nocion kufizohet me fantashkencën. Hollerargumenton se thjesht të qenit në gjendje për të konceptuar dimensione më të larta nuk barazohet me dëshminë e ekzistencës së tyre ose aftësinë e vetëdijes sonë për të ndërvepruar me to.
Pavarësisht kritikave, Pravica mbetet optimist për përparimet e ardhshme teknologjike që mund të vërtetojnë teoritë e tij. Ai parashikon një kohë kur aftësitë e zgjeruara mund t’i lejojnë shkencëtarët t’i eksplorojnë këto dimensione më plotësisht.
Në fund të fundit, teoria e Pravicës bashkon kërkimin shkencor me besimet shpirtërore. Ai sugjeron, për shembull, se figurat biblike si Jezusi mund të kenë ekzistuar në një gjendje hiperdimensionale, duke ngritur pyetje intriguese rreth kryqëzimit të shkencës dhe besimit. Ndërsa vazhdon të mbështesë hipotezën e tij, Pravica thekson rëndësinë e eksplorimit të vetëdijes, duke e parë atë si thelbësore për të kuptuar universin dhe vendin tonë brenda tij. / Daily Mail – Syri.net
