Shkuan: Afrim Kasolli
Sa më shumë kohë që po kalon, aq më tepër po bëhet e qartë se skenari për formimin e Qeverisë së re nga partitë opozitare po duket një mision i pamundur. Ato kanë filluar gjithnjë e më shumë të hedhin akuza e kundër akuza publike kundër njëra-tjetrës, duke shpërfaqur anomzitetet e tyre. Para pak dite në një konferencë për media, kandidati i Partisë Demokratike të Kosovës, Bedri Hamza, deklaroi se është në kontakt me secilën prej tyre, por pa dhënë shpresë të hapur se ato janë të gatshme të ndajnë pushtetin në këtë fazë delikate.
Kurse kryetari i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ramush Haredinaj e akuzoi kryetarin e LDK-së, Lumir Abixhiku, si personin kryesor përgjegjës që po e bllokon këtë opsion. E ky i fundit, i është kundërpërgjigjur të parit me pretendimin se “janë mësuar që LDK t’ua bëjë politikën për qejf”. Mirëpo, tashmë me të kryetar këto ëndrra kanë perënduar. Pra sipas liderit aktual të kësaj partie, edhe kur Ibrahim Rugova kishte bërë koalicion me AAK-në, atëherë ajo ishte gabim dhe në shërbim të kësaj partie.
Në këtë klimë të thellimit të armiqësive politike ndërmjet partive opozitare, kanë filluar gjithnjë e më shumë të qarkullojnë supozime për një koalicion të mundshëm ndërmjet partisë Nisma për Kosovën si dhe Lëvizjes Vetëvendosje. Se sa janë të vërteta këto spekulime mbetet të shihet. Ndërkohë, vetë kryetari i këtij subjekti, ditë më parë në një intervistë për RTV Dukagjini, ka pohuar se është i gatshëm të ulet me secilin prej liderëve politikë, pa përjashtuar as kryeministrin Kurti, me qëllim për ta shmangur krizën politike.
Ky gjenerozitet i tij, nëse ndodh, do të shndërrohet në shpëtim politik për secilën prej partive politike që kanë fituar ulëse në Kuvendin e Kosovës, por në masë të madhe atyre opozitare. Fillimisht, Lëvizja Vetëvendosje do ta ketë shansin ta shfaqet para publikut, si një parti që i qëndron besnike premtimeve të saj se nuk do ta pranojë asnjë koalicion me Listën Serbe. Natyrisht ajo do ta kapërdije zotimin tjetër për të mos bashkëpunuar as me strukturat politike të “regjimit të vjetër”. Mirëpo, për një parti me një retorikë “hipernacionaliste” nuk ka dyshim se do të ketë më tepër mirëkuptim për “tradhtinë” e dytë se sa të parën. Në fund të fundit, një skenar i tillë nuk do të ishte në kundërshtim me justifikimet e dikurshëm politike të Albin Kurtit, të huazuar nga krijimet dramaturgjike të Jean-Paul Sartre, mbi “duart e ndyta”, Qytetarët e Kosovës do t’u thuhej se më mirë të ndahej pushteti me Fatmir Limajn, se sa me mbetjet e Serbisë në Kosovë, të organizuara politikisht nëpërmjet Listës Serbe.
Mirëpo, edhe Fatmir Limaj, po ashtu do ta shfrytëzojë këtë rast për jusfitkuar vetën si dikush që nuk lejon që shteti të mbahet peng nga kjo parti minoritare dhe po ashtu se me aktin e tij e shmangu rethin vicioz të zgjedhjeve të parakohshme. Pra ai do të tentojë ta portretizojë rolin e tij si dikush që del jashtë mentalitet bllokues politik aktual.
Por përfituese kryesore të këtij “koalicioni” nuk ka dyshim se do të ishin kryesisht edhe partitë opozitare. Sepse, secila prej tyre siç po vërehet haptazi as nuk janë të interesuara për ta drejtuar qeverinë pa partinë fituese, as nuk janë në gjendje të bashkë qeverisin me të, por as nuk janë të gatshme për zgjedhje të menjëhershme të parakohshme. Në rrethanat aktuale ky është maksimumi që kanë mundur ta arrijnë. Madje hyrja në një proces të menjëhershëm zgjedhor do të ishte me pasoja më të mëdha për këto të fundit. Tensionet gjithnjë e më të hapura në Lidhjen Demokratike të Kosovës, për shkak të dyshimeve për manipulim të votave me postë të diasporës, por edhe pakënaqësitë e fshehura në PDK, për shkak të koncentrimit të një numri të madh të deputeteve vetëm nga rajoni i Drenicës, nuk do të kalonin pa pasoja për këto parti. Prandaj, të dyja kanë nevojë për një frymëmarrje. Shto edhe këtu faktin, se shumë shpejt duhet të ballafaqohen me ankthin vjeshtor të zgjedhjeve lokale.
Në këtë kontekst, ato mund ta shfrytëzojnë këtë situatë për ta improvizuar rolin e tyre opozitar me shpresën se sa më shumë kohë që kalon aq më tepër do të zbehet autoriteti publik i Albin Kurtit, sidomos kur marrim parasysh rrethanat fragjile ndërkombëtare dhe paqartësitë e administratës Trump për rajonin dhe me theks të veçantë dialogun Kosovë-Serbi. Në këtë mënyrë, shpresojnë se nga një devalvim eventual i pushtetit sot mund të përfitojnë vetvetiu nesër. Mirëpo, siç është dëshmuar historikisht, taktika e pritjes jo çdo herë mund të kthehet në strategji përfituese. LDK pret që nga viti 2004 t’i fitojë zgjedhjet. Thjesht që nga koha kur as nuk ekzistonte Lëvizja Vetëvendosje si subjekt organizativ se lërë me që institucional. Por në këtë mënyrë ajo vetëm sa e ka shndërruar vetën në subjekt letrar të veprës së njohur “Duke pritur Godonë” të Samuel Beckett-it. /TV Arbëria