Shkruan: Afrim Kasolli
E tëra fillon me një skenë brutale, ku dy policë janë të detyruar ta arrestojnë në shtratin e tij të fjetjes një 13 vjeçar të akuzuar për vrasjen e një kalorëseje, po ashtu të moshës së tij, para syve të anëtarëve tjerë të familjes. Prindërit e Jamie Miller (Oëen Cooper) nuk mund t’ia pranojnë një gjë të tillë vetës dhe as që mund ta besojnë se ky krim mund të jetë kryer nga djali i tyre.
Mirëpo, që në fund të pjesës së parë të serisë filmike, “Adolescence” me regji të Philip Barantini dhe të krijuar nga Jack Thorne si dhe Stephen Graham, që po ashtu, e luan rolin e prindit të Jamie Miller, kamerat e sigurisë të prezantuara nga autoritetet policore, nuk lënë shumë hapësirë për dyshime, edhe pse mungon arma e krimit, pra thika.
Ndërkohë, deri sa dy detektivët Di Luke Bascombe (Ashley Walters) dhe DS Misha Frank (Faye Marsay), vihen në kërkim të kësaj dëshmie në shkollën ku i ka i vijuar mësimet si viktima ashtu edhe dorasi, del në sipërfaqe realiteti kaotik që aktualisht dominion në kushtet e sotme një sistemin e edukimit. Ku si nxënësit në njërën anë dhe autoritetet e mësimore, por edhe prindërit jetojnë në realitete paralele. Të parët si pasojë përdorimit të rrjeteve sociale tashme e kanë edhe gjuhën e tyre të simboleve e cila nuk kuptohet për të dytët.
Thjesht, një moskuptimi tillë sot mund të shndërrohet në burim të dramave personale dhe familjare, siç i ndodh personalisht, Jamie Miller dhe familjes së tij, si dhe viktimës Katie dhe familjes së saj. Motivet e vërteta të kësaj tragjedie kuptohen në pjesën e tretë gjatw punës sw psikologws (Erin Doherty)) bw kompletimin e vlerësimit tw saj pwr nevojat e gjyqit. Nw kwtw bisedw zbulohet se gjithçka e ka zanafillën në atë që është zhvilluar në rrjetet sociale. Jamie për t’u hakmarrë nga “poshtërimi që e ka përjetuar” si dikush që nuk është plotësisht “burrë” në sytë e Katie, e ndërmerr aktin ekstrem, për ta restauruar “dinjitetin e mohuar”.
Sidoqoftë, velloja e këtij mos kuptimi i shoqëron gjatë gjithë kohës kryesisht familjarët e Jamie Miller. Ata janë nisur nga fakti se janë duke e bërë më të mirën e mundshme për t’ua ofruar një jetë të sigurt dhe të qetë fëmijëve të tyre, por në fund del e kundërta. Sepse prapa mureve të shtëpisë dhe shkollës sot më shumë se kurrë është shtuar pasiguria, urrejtja dhe traumat psikologjike. Prandaj, në mes të akuzave dhe presionit social që rendojnë mbi ta si bashkëfajtor në këtë krim, ata gjatë gjithë kohës pushtohen nga ankthi dhe ndjenja vrastare e fajit se ku kanë gabuar? Mirëpo, fakti se mungon përgjigja në këtë seri, mesazhi është i qartë. Se shtegdalje nga ky rreth vicioz tash e tutje nuk mund të gjendet nga një instancë e vetme. Por kërkon përpjekje të nduarduarta të familjes, shkollës, shtetit etj në mënyrë që të shmangen pasojat e një bote e cila po zhvillohet në mënyrë marramendëse dhe jashtë çdo kontrolli. /TV Arbëria