Derisa në udhëtimin e parë drejt kështjellës së Rambujesë, Hashim Thaçi e bëri nga Kosova për në Shqipëri, pastaj nga aeroporti i Tiranës drejt Parisit me vështirësi të mëdha, duke arritur atje me një ditë vonesë, në udhëtimin e dytë për në Paris ai fluturoi nga aeroporti i Prishtinës.
Herën e parë, duke e ditur që kishte fletarrestim dhe dënim në mungesë nga policia dhe gjykata serbe, ai nuk pati besim për të udhëtuar me komoditetin e avionit ushtarak francez. Çfarë “trofe” i ëmbël do të ishte shtënia në dorë e “Gjarprit” për sigurimin shtetëror serb. Por jo. Intuita e guerilit nuk do të lejonte asnjë lloj eksperimentimi.
Pas konsultimit dyjavor me komandantët e zonave dhe marrjes së bekimit për të nënshkruar marrëveshjen.Hashim Thaçi vendos të udhëtojë nga aeroporti i Prishtinës. Garancia e plotë dhe përgjegjësia do të merrej nga udhëheqësi i KDOM-it amerikan, Shon Bërns. Në autoblindën e portokalltë do të hyjë edhe kryesuesi i delegacionit të Kosovës. Me vete kishte dy bomba dore. Nuk ia falte vetes kapjen nga inspektotët ujqër serbë, të gatshëm për t’u hedhur mbi “viktimën” që aq shumë do ta dëshironin për ta futur në dorë. Garanca amerikane ishte aq e fuqishme dhe nuk ndodhi asnjë pengesë, asnjë tentativë për ta ndalur Thaçin (108).
Ky udhëtim i sigurt, hapja e udhës deri në aeroport krahasohet me hapjen e ujit në Detin e Kuq, kur Moisiut i çelet deti për të kaluar nga Egjipti drejt Tokës së Premtuar. Jehovi, Perëndia, Moisiut ia hapi detin. Autoblinda Humvee, përkatësisht fuqia politike dhe imuniteti i amerikanit Shon Bërns kishte forcë hyjnore. Thaçi hyri në aeroport, duke u vëzhguar nga policët serbë, që nuk guxonin ta arrestonin e as të shkrepnin plumba kundër tij, po vetëm t’i shkrepnin fotoaparatet.
