Ka qenë pothuajse një muaj dramatik për politikën amerikane me një sërë ngjarjesh. Kandidati republikan dhe ish-presidenti, Donald Trump, i mbijetoi një atentati dhe doli më i guximshëm dhe më energjik së më para.
Presidenti Joe Biden u tërhoq nga gara presidenciale, duke miratuar zëvendëspresidenten e tij, Kamala Harris, e cila brenda një jave arriti të fitonte mjaftueshëm mbështetjen e delegatëve për të siguruar nominimin në Konventën e ardhshme Kombëtare Demokratike të caktuar për 19-22 gusht.
Harris ka rigjallëruar fushatën Demokratike, duke mbledhur më shumë se 200 milionë dollarë donacione, duke marrë 100,000 votues të rinj për t’u regjistruar dhe duke siguruar 170,000 vullnetarë të rinj brenda vetëm shtatë ditëve.
Mbështetja ndaj saj është rritur me 8%, duke shkuar në 43 për qind brenda një jave. Në mesin e votuesve të mundshëm, aktualisht ka 47 për qind të mbështetjes së votusve, vetëm 1% më pak se Trump.
Një pjesë e suksesit të hershëm të Harris mund t’i atribuohet lehtësimit të konsiderueshëm që shumë demokratë padyshim ndjenë mbi vendimin e Biden për t’u larguar. 87 përqind e demokratëve të regjistruar e mbështetën tërheqjen e tij.
Por ky moment i hershëm nuk ka gjasa të vazhdojë deri në zgjedhjet në fillim të nëntorit. Dhe ndërsa Harris solli ndryshimin shumë të nevojshëm në fushatën demokrate, ajo përfaqëson gjithashtu vazhdimësinë me administratën e Biden, e cila për disa çështje mund ta vendosë atë në disavantazh.
Një nga këto çështje është gjenocidi izraelit në Gaza. Le të kujtojmë se një nga arsyet pse Biden fillimisht u pa si i prekshëm ishte fushata e “votimit të paangazhuar” të udhëhequr nga arabë dhe myslimanë amerikanë gjatë zgjedhjeve paraprake demokrate në fillim të këtij viti.
Një përqindje e konsiderueshme e demokratëve votuan të paangazhuar për të sinjalizuar kundërshtimin e tyre të mbështetjes së pakushtëzuar të Biden për gjenocidin e Izraelit në Gaza.
Rezultatet në shtetet kyçe shqetësuan veçanërisht fushatën e Biden. Në Michigan dhe Wisconsin, për shembull, 101,000 dhe 47,800, respektivisht, votuan.
Biden kishte fituar të dy shtetet me diferenca të vogla sa 154,000 dhe 20,600 në 2020.
Në sondazhet e fundit, Harris është pas Trump me 2 deri në 10 për qind në shtetet e lëkundura si Xhorxhia, Arizona, Nevada dhe Pensilvania; në Michigan, ajo është !% më pak dhe në Wisconsin kanë të dy 47 për qind. Me fjalë të tjera, komunitetet arabe dhe myslimane amerikane, të mbështetur nga aleatët e tyre të shumtë progresivë, mund të luajnë një rol përcaktues në përcaktimin e fitoreve me diferencë të vogël në këto shtete.
Më 23 korrik, për shembull, shtatë sindikata të punës që përfaqësonin miliona punëtorë amerikanë i kërkuan Bidenit në një letër të përbashkët të ndalonte ndihmën ushtarake për Izraelin.
Është e rëndësishme të theksohet se kundërshtimi ndaj politikave të administratës Biden për Palestinën dhe Izraelin shkon përtej këtyre grupeve të interesit. Mbështetja e amerikanëve për luftën e Izraelit është aktualisht në 42 përqind; mes demokratëve është 23 për qind.
Me fjalë të tjera, shumica dërrmuese e bazës demokratike të Harris nuk i mbështet veprimet e Izraelit, të cilat administrata Biden i ka miratuar me gjithë zemër.
“Për të marrë votat tona, Partia Demokratike duhet të ndryshojë rrënjësisht kursin për Gazën në mënyrë specifike dhe për Palestinën në përgjithësi. Nuk mund të vazhdojë të na keqtrajojë, të mundësojë dhe financojë një gjenocid të popullit tonë, pastaj të presë që të ketë votat tona duke na paralajmëruar se alternativa do të jetë më e keqe.
Harris është pjesë e një administrate që është bashkëpunëtore në gjenocid dhe nuk ka bërë asgjë për ta ndaluar atë. Ndërsa ajo shihet si pak më e mirë se Biden, ky është një nivel shumë i ulët dhe nuk do të mjaftojë për të marrë votat tona.
Për të pasur një shans, Harris duhet të distancohet nga politikat e Bidenit në një mënyrë të qartë dhe të prekshme që shkon përtej fjalëve. Ne nuk do të pranojmë më thërrime”, tha Huëaida Arraf, një avokate palestinezo-amerikane me bazë në Michigan.
Zëvendëspresidentja nuk mori pjesë në fjalimin në Kongres të kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu më 24 korrik, por ajo e takoi atë të nesërmen.
Komentet e saj pas takimit të tyre dhanësugjerime të mundshme për pozicionin e saj ndaj Gazës. Ajo bëri thirrje për një armëpushim, një zgjidhje me dy shtete dhe ndalimin e vuajtjeve masive të civilëve palestinezë.
“Harris duhet të jetë i vetëdijshme se gjenocidi izraelit në Gaza shkaktoi rënien e mbështetjes për Biden, dhe ne duhet të shohim nëse ajo bën ndonjë gjë për këtë.
Kontrasti i saj me Bidenin është shpesh i mrekullueshëm në stilin dhe fjalët e saj, por ajo ka folur mirë për reduktimin e vuajtjeve palestineze, duke mbështetur gjithashtu politikën e luftës së Bidenit.
Tani ajo duhet të tregojë nëse mund të ndryshojë pozicionin e saj deri në zgjedhjet e nëntorit në një mënyrë kuptimplote”, tha analisti me përvojë në Lindjen e Mesme dhe avokati i drejtësisë Adam Shapiro.
Konventa Kombëtare Demokratike mund t’i japë Harrisit platformën për të bërë të qartë pozicionin e saj ndaj Izraelit dhe luftës së tij ndaj Gazës. Si kandidate demokrate presidenciale, ajo do të kishte më shumë ndikim sesa tani si nënkryetare. Deri në çfarë mase ajo është e gatshme të distancohet nga mbështetja e vendosur e Bidenit për luftën e Izraelit, mund të përcaktojë se sa mbështetje do të fitojë ajo nga demokratët progresistë pro-palestinezë.
“Miniumi që mund të bëjë Harris është të deklarojë mbështetje për një embargo armësh ndaj Izraelit përpara zgjedhjeve të nëntorit,” tha Arraf.
Zgjedhjet presidenciale të vitit 2024 pritej të ishin më të rëndësishmet në historinë moderne amerikane, duke pasur parasysh fuqitë në zgjerim të së djathtës ekstreme dhe frikën e demokratëve që shqetësohen për demokracinë e tyre.
Kjo tani po formësohet si një ngjarje edhe më historike jo vetëm sepse mund të vendosë një grua me ngjyrë në krye të Shtëpisë së Bardhë për herë të parë në historinë e SHBA-së, por edhe sepse mund të nxisë një ndryshim të rëndësishëm në pozicionin e Partisë Demokratike për luftën Izrael-Palestinë.