Ajo është karta e identitetit të vërtetë të asaj që mbërrin në tavolinat tona. Libri i Henri Cinotti, botuar nga Newtono Compton është një udhëzues shumë i mirë.
Ja cilët janë aditivët kryesorë që duhet të shmangni.
Alergenët: në etiketë duhet të dallohen nga përbërësit e tjerë “në madhësi, stil ose ngjyrë.” Më të shpeshtë janë te qumështi, drithërat që përmbajnë gluten, vezë, sojë, arra. Edhe sulfitet, të raportuara në produktet e verës, hyjnë te alergenët, nëse janë më shumë se 10 mg/l.
Ëmbëlsuesit: kanë më pak kalori dhe shërbejnë për të zëvendësuar sheqerin, por sjellin probleme më shumë për shëndetin tuaj. Të tilla si aspartame (E951), që sipas Fondacionit Ramazzini në Bolonjë mund të ketë efekte kancerogjene, acesulfam K (E950), për të cilin janë hedhur dyshime për toksicitetin, Sucralose (E955), që sipas studimeve nuk është shumë i ‘pafajshëm’, shkruan Shije.al.
Përforcuesit e shijes: më i njohur është glutamate natriumi (E621) që shpesh shtohet në ushqime për të maskuar defektet e cilësisë. Ato janë një burim i alergjive të mundshme, duke përfshirë të ashtuquajturin “sindrom i restorantit kinez”, që karakterizohet nga dhimbje koke dhe lodhje.
Agjentët ngyrosës: ato shërbejnë për t’i bërë ushqimet tërheqëse, disa janë të padëmshme si ‘curcumin’ dhe ‘carotene’ ose ‘cochineal’, por të tjerët nuk janë. Të tilla janë ‘kuinolin i verdhë’ (E104) dhe ‘Allura Red’ (E129) që akuzohen si shkaktarë të shqetësimeve mbi sjelljen e fëmijëve.
Gjithashtu shmangni dioksid titaniumi (E171) dhe alumini (E173), të përdorura në ëmbëlsira.
Ruajtësit (Preservatives): ndihmojnë në parandalimin e përhapjes së mikroorganizmave, por përpiquni të mos abuzoni me to. Ky është rasti i nitrat kaliumi (E252), (E249) dhe natriumi nitrat potasiumi (E250). Të shtuar në mish, pas pjekjes, ata shndërrohen në ‘N-nitrosamines’, apo ‘carcinogens’.
Aromat: ato janë shpesh përbërësit e fundit në listë. I vetmi informacion në etiketë për aromat e pranishme janë ato sintetike (thjesht identifikohen me fjalët “aromatizues “).