Ishte mesi i prillit i vitit 1999, kur ajo u përball me ngjarjen me të rëndë në jetën e saj.
Vasfije Krasniqi, atëherë 16 vjeçare po rrinte me familjen e saj në Stanoc kur policë e paramilitarë u futen në shtëpi dhe me dhunë morën atë për ta dërguar drejt Milloshevës.
Në një shtëpi të braktisur të këtij fshati të banuar kryesisht me serbë, 17 paramilitarë e futën 16 vjeçaren dhe e dhunuan deri në alivanosje. Me pas çmenduria serbe mbi vajzën e mitur dhe të pambrojtur, vazhdoi edhe në fshatin Babimoc.
Në gjendje të rënduar fizike dhe psikike, ata që e dhunuan e sollën Vasfijen në udhëkryqin afër shtëpisë e hodhën nga vetura me porosinë “nesër vijmë prapë dhe të marrim”.
Nga frika se situata mund të përsëritet dhe e tronditur nga ajo çka kishte përjetuar, Vasfije Krasniqi shkon drejt në shtabin e UÇK-së dhe e lajmëron rastin.
Është siguruar një dokument me dëshminë e Vasfije Krasniqit, dhënë Komandantit të Kompanisë, Osman Musliut.
Raporti i Musliut, shkuar në bazë të dëshmisë që ka dhënë Vasfija në shtabin e UCK-së me datën 16 prill 1999, ka 7 rreshta:
14.04.1999, Vasfije Shaip Krasniqi nga Stanoci i Ulët
Policia Serbe hynë në shtëpinë e Shaip Krasniqit ku me dhunë morën vajzën e tij Vasfijen 16 vjeçare rreth 19:45 e quan në drejtim të Milloshevës e pastaj në Babimost. Policia e kanë dhunuar. 17 policë e çetnik deri në alivanosje pastaj ka pësuar trauma psikike. Vajzën e sollën në udhëkryqin afër shtëpisë te varrezat e Stanocit i kanë than nesër vimi prapë e të marrim.
